Ook al is de derde chemo opnieuw aangepast, ik heb me erg ziek gevoeld. Deze keer gelukkig maar 1 keer twee dagen ziekenhuis, maar je drie weken misselijk voelen valt niet mee. Mijn conditie is slecht, heel slecht dus ik kan weinig. Na een kleine inspanning moet ik zo 10 minuten zitten om uit te hijgen. Mijn wereld is daardoor wel erg klein geworden. Ik kom nauwelijks het huis uit. En in huis doe ik nauwelijks wat omdat dit niet wil. En ook al heb ik leuke hobby's. Als er verder niets te doen is, dan worden deze hobby's al snel minder leuk. Ik probeer wel wat kaartjes te maken, te lezen en te haken. Maar het is niet dat wat ik eigenlijk wil. Ik wil naar de fotoclub, met mijn camera op pad, naar het museum, lekker varen. Een dagje op pad, op vakantie, maar dit gaat allemaal niet. En ik weet dat het tijdelijk is, maar voordat ik weer een beetje boven water ben, dan denk ik dat we een half jaar verder zijn. En ik vind dat op het ogenblik allemaal erg moeilijk te aanvaarden.
2 opmerkingen:
Lieve Rieni, je mag ook best even balen. Het is gewoon een rotziekte. Je leven staat on hold. Maar het is niet anders, je moet er door heen. Probeer elke dag een positief puntje te vinden. Ik wens je veel sterkte. Knuf. Jacqueline
Dikke kus vanuit Den Haag!
Een reactie posten